melbourne here we come.

Super gezellige laatste 2 weken gehad bij het gezin. Naast de klusjes die we deden mochten we ook gewoon naar het strand. Zo zijn we ook een dagje wezen shoppen. Toen hoefden we zelfs helemaal niets te doen. Ook ben i nog mee wezen paard rijden bij de rivier. hier ook gezwommen met de paarden. Super gaaf! In de avond hebben we toen loes en Jim gezien en zijn we met ze alle wat gaan drinken. Cocktail night in the local shack dus wij dachten hmm. Dat gaan we is proberen. En omg… wat waren die lekker. Gewoon halve watermeloen die ze pureerde van binnen, vodka erbij en klaar is kees. Nou daar hebben we maar even goed van genoten! Omdat we wisten dat we zouden gaan vertrekken hadden we even onze route uitgestippeld met must sees.Maandag 7 december zijn we dan vertrokken. Onze roadtrip begon nu weer. Eerst op naar margaret river. Ik was hier al eens geweest maar nog niet alles gezien. Dus wij op zoek naar de grotten. Margreet zou wel navigeren. Eerst kwamen we al uit ergens midden op een snel weg. Er stond namelijk geen goed adres bij. De grot heette Mammoth cave. Dus margreet weer kijken en zag ergens een Mammoth cave road staan. Nou daar moest het dan wel zijn dacht ze. Geen probleem jij navigeert ik rij wel. Bij het afslaan naar mammoth cave road had ik al een gevoel dat het niet helemaal goed zat aangezien we op een smal zand padje uitkwamen. Nou toch maar proberen dan he. Nu heeft barrel (ja ja bijnaam van de auto) off road rijden ook overleefd! Vraag me niet hoe we hier in godsnaam doorheen zijn gekomen wat een ramp hahaha. Ergens gedraaid omdat het hier niet kon zijn! Bleek het echt een kleine kilometer verderop de weg te zitten waar we in eerste instantie reden. De grot zelf was super gaaf om te zien en een mooie omgeving waar we nog even doorheen hebben gelopen. Daarna hebben we een hostel opgezocht en dit was hetzelfde hostel waar ik al eerder heb gezeten. Ik kwam hier ook nog een bekende tegen die er 2 maanden geleden ook al zat. Op de kamer van mij en Margeet zat toevallig ook een meisje dat vandaag was aangekomen. Dat meisje zat later ook buiten en iemand vroeg aan haar waarom ze blauwe punten had in haar haar. Ze vertelde zonder enige vorm van gêne dat ze nog een beetje verf over had nadat ze haar oksels had geverfd. Ja dit lees je goed. OKSELHAAR GEVERFD! Bleghhhh! Als dit onze eetlust niet had bedorven dan weet ik het ook niet meer. In de avond kwamen loes en jim hier ook weer aan en zijn we nog een keer met ze 4e uit eten geweest. En ze hadden gewoon carpaccio! Nou ik denk niet dat ik op dat moment gelukkiger kon zijn!
Dinsdag 8 december eigenlijk zijn margreet en ik stiekem 2 kneusjes.. vaak is het in de auto pff heb hoofdpijn, me knie doet zeer, ik ben benauwd, heb jij me ibuprofen gezien, ik denk dat ik een gaatje heb. Nou omdat ik toch last bleef houden van me knie. En toch wel vaak benauwd was met activiteiten toch maar even een bezoekje gebracht aan de dokter. Kwam eruit met 2 verschillende puffers tegen astma en de mededeling dat ik last heb van patellofemoraal pijnsyndroom. Als jullie erg geintereseerd zijn in wat dat nou precies is verwijs ik jullie graag door naar de volgende link: www.rpajanssen.nl . Hier na toch maar in de auto weer gestapt en onze reis vervolgd. 4 uur verder gereden richting pemberton. Er staat daar een boom wat vroeger werd gebruikt als fire lookout. En deze boom kun je dus nog steeds in klimmen. Nou dat leek ons wel wat. 61 meter hoog. Allebei grote bek van dat doen we wel even. Totdat we daaronder stonden en zagen dat je over hele smalle stalen stangen omhoog moest klauteren zonder dat je ergens aan vast zat. Toen begonnen we toch wel erg hard te twijfelen. Vervolgens zagen we een jong meisje zo omhoog gaan. Nou dan moesten wij ons natuurlijk niet laten kennen en wij ook zo omhoog gegaan. Na zo’n 10 meter toch weer wat twijfel.. gaan we dit wel echt doen? Nou toch nog een klein stukje proberen dan? En toch weer door. Verstand op 0 en klimmen maar. Elke stap hoger werd een stapje spannender. Omdat je eerst naar beneden kijkt om te zien waar je je voeten neer moet zetten en daarna naar je handen moet kijken, hebben je ogen tijd nodig om weer te focussen en zie je dus even dubbel wat het nog veel spannender maakt. En dan is het al zo eng.. komen er op dat moment ook nog mensen uit de boom! Dan moet je elkaar dus passeren op de eng smalle spijlen. Hun tegen die boom vast geplakt en ik eromheen als roepend:”omg i’m so scared, i’m so sorry, omg i’m shaking!” maar toch door gaan natuurlijk. Eenmaal boven was het het zeker waard. Een uitzicht waar je U tegen zegt. Wauw. Na hier even te hebben genoten moesten we natuurlijk ook weer naar beneden. Maar dat was voor mij eigenlijk totaal geen probleem. Heb geen hoogtevrees of iets dus beneden waren we zo.
Woensdag 9 december stond hyden op de planning. Dit omdat wave rock zich hier bevind. Dus daar moesten we ook even bij kijken natuurlijk. Nou dat was inderdaad wel heel gaaf. 15 meter hoge rots en tja de naam zegt het natuurlijk al. Het leek net op een bruine golf. Had de kust van noordwijk kunnen zijn hihi. Maar een vliegen joh niet normaal. Gelukkig had ik eerder deze reis al een super handige aankoop gedaan. Namelijk een pet die er soort van best wel heel normaal uit ziet, maar er zit een vliegen netje aan vast. Dan kunnen ze in ieder geval niet meer op je hoofd zitten. Want die krengen willen altijd in je neus, ogen, oren of mond gaan zitten. Dus echt een uitvinding die petten. Alle chinezen die er liepen waren ook lichtelijk jaloers en vroegen of we hem hier in de buurt hadden gekocht. Nou dan zal ik ze lekker teleur stellen. Dat was dus niet het geval. Eigenlijk waren we van plan om hier ergens te slapen, maar met al die vliegen, nog ruim tijd om te rijden toch maar bedacht dat na een tocht van 5:30 uur we best nog een stukje konden rijden en we dus besloten alvast richting esperance te rijden. Wat namelijk ons volgende puntje op de agenda was. En geloof het of niet na nog eens 4 uur rijden waren we ook daar aangekomen. Tent opgezet en we konden weer gaan kamperen.
Donderdag 10 december vandaag dus de hele dag in esperance in plaats van eerst nog een stuk rijden. We konden nu dus lekker rustig aan doen in de ochtend. Ik was hier natuurlijk al een keer geweest ook maar liet maar al te graag aan margreet zien waar ik was geweest. Omdat dat toch de highlights van esperance waren. Dus weer naar lucky bay eerst. Zwommen er 2 wilde dolfijnen. Dus op het moment dat ik dacht jaa ik ren erin met me snorkel spullen bedacht ik me dat ik die helemaal niet bij me had. Want die zijn we dus vergeten bij dat gezin haha oeps! En balen natuurlijk want we hebben een half uur staan kijken en ze zwommen er nogsteeds. Dus weg gegaan en the great ocean drive weer gereden. En weer was ik verbaasd over hoe mooi het toch eigenlijk allemaal is! Maar ook alle andere voorbereidingen moesten getroffen worden dus dat maar gedaan. Nieuwe voorband, nieuwe snelbinders om me kratjes op me roofrack vast te binden en boodschappen doen. Want morgen staat ons een lange rit te wachten. In de avond kwamen de mannen die we eerder in mijn reis hebben ontmoet even een borreltje doen. Zij werken namelijk in de buurt dus was zeker gezellig. Ook 2 andere mannen hebben erbij gezeten. Dat waren onze ‘buren’. Bleken nederlandse te zijn. Wat een toeval weer.
Vrijdag 11 december errug vroeg de wekker! 4:45 wel te verstaan, want we zouden vandaag the nullarbor weer gaan rijden. Deze weg moet je over als je weer richting melbourne wilt. Maar het is zo’n lange saaie weg! Dus om 5:15 bepakt en al in de auto om dat end te gaan rijden. Maar liefst 1400 km in totaal. We stopte alleen om te tanken en te plassen en dan gelijk weer door. Eten deden we in de auto en het rijden afwisselen om te voorkomen dat we moe werden. Maaar na 12 uur flink door rijden hadden we het dan gehaald en kwamen we aan in Ceduna. Hier weer een grens controle. `dus ik kom aan gererden en zie een bord end of roadwork 50km. Dus ik haal me voet van het gas omdat het daarvoor 60 was. En zie in ene een stop bord, want we waren bij de grens. Hier stormt de man naar buiten, trekt onze achterdeur open begint te graaien in onze koelbox om te kijken of we groente en fruit mee hadden, want dat moet ingeleverd worden bij de grens. Gek land.. En begint me vervolgens behoorlijk agressief toe te spreken over dat ik hier maar 25 mocht rijden en dat ik op de camera sta en hoe kon ik nou die borden 25 niet hebben gezien er zouden er minstens 5 staan en anders moest ik maar lekker terug rijden dan kon ik het controleren. Nou denk dat de meeste wel weten dat ik overal wel een antwoord op heb, maar ik was zo flabberquested… stond gewoon nog met een open mond te staren naar die vent. Wat een mogool joh. Maar ik vervolgens soort van toch in de stress, want ja in australie raak je je rijbewijs al kwijt bij 25km te hard rijden. En ik wist dus niet hoe hard ik reed. Maarja kon er nu ook weinig meer aan doen. Dus met een behoorlijk kut gevoel me bedje opgezocht. Want ja na zoveel km rijden ben je aardig moe. Hoe gek het ook is want eigenlijk doe je dus heel de dag niks anders als in de auto zitten.
Zaterdag 13 december werd ik dan wakker met nogsteeds hetzelfe gevoel. Want wat kan ik nou. Als ik hier me rijbewijs kwijt raak moet ik straks alles met het openbaar vervoer gaan doen. Nou daar heb ik natuurlijk totaal geen zin in! En als het een boete werd kon ik een erg hoge verwachten van zo’n 700 dollar. Maarja in de auto toch maar weer gestapt en gaan rijden richting lincoln bay met een paar stopt in verschillende baaien wezen kijken. Eenmaal in port lincoln in hostel geboekt. En schoon dat dat hostel was! Wat ideaal dachten wij. Sliepen met 4 personen in een 8 persoons kamer met eigen douche en toilet dus best luxe allemaal. In de avond bedacht van nou ik voel me nogsteeds best rot dus ik bel gewoon me oude huisbaas. Die is tenslotte politie en had aangeboden dat we hem met problemen altijd mochten bellen. Ik het verhaal uitgelegd en nadat hij een aantal vragen had gesteld kwamen er er uit dat er niks aan de hand was. Die man is geen politie en mag dus geen boetes uit delen en dat soort dingen. Nou toen was ik me toch even gelukkig! Wat een heerlijke gerust stelling. Kost een dag stressen, maar dat viel allemaal weg!
Zondag 14 decemeber stond in het teken van solilicitaties eruit gooien naar melbourne. Hierin ons plan verteld wanneer we aankomen en dergelijke. Krijg je soms toch nog reacties via de mail; Bedankt voor je sollicitatie. We zien je graag morgen ochtend om 10 uur op ons kantoor daar en daar voor je gesprek. Dan denk ik echt lees je uberhaupt wel mijn mail?? Domme mensen toch soms.
Maandag 15 december was de dag aangebroken waar we eigenlijk voor naar port lincoln waren gekomen. Shark cage diving!!! Vroeg op de boot omdat je nog 3 uur moest varen ook. En wat was dat het waard zeg! Hoe vet is dat. Denk dat ik me eigen filmpjes nog wel 20 keer heb terug zitten kijken als het niet meer is. Op de boot alles goed geregeld. Binnen en buiten gedeelte. Ontbijt en lunch inbegrepen en tussendoor staan er altijd wel snacks. Ze voeren continue de haaien. Stuk aas aan een stuk touw. Als de haai dan komt trekken ze het snel terug waardoor ze dus recht op de kooi af komen zwemmen. En zo kijk je gewoon zo ze bek in. Ze zwemmen onder je voeten door en komen soms letterlijk out of the blue! Nou geen woorden kunnen natuurlijk beschrijven hoe dat is. En ik dacht nog goh wat zal het onnatuurlijk zijn om die kooi in het water in te springen terwijl je weet dat er een aantal witte haaien om je heen zwemmen. Maar eigenlijk totaal niet! Je staat gewoon stijf van adrenaline, omdat je eindelijk het water in mag. Elke duik is dan zo ongeveer 45 minuten en man o man wat is die tijd voorbij gevolgen. Ondanks een 7mm wetsuit had ik het nogsteeds koud maar dat maakte me allemaal niks meer uit. Bij thuis komen foto’s en video’s gelijk op de computer zetten om ze op groot beeld te zien en op de externe harde schijf te zetten. Waarbij ik perongeluk een paar filmpjes had verwijderd. Dus ik dacht ik haal ze terug uit de prullebak. Dus ik klikte op restore… filmpjes nergens meer te bekennen. Nou om te janken dus he. Ik had er dan wel genoeg nog maar toch. Baalde als een stekker! Programma’s gedownload om ze te zoeken voor me maar tervergeefs. Nu hopen dat als we in melbourne zijn er een goede computer winkel kunnen vinden om te vragen of zij ze terug kunnen halen voor me.
Dinsdag 16 december zijn we gaan rijden naar Adelaide. Margreet had nog een voucher voor gratis hotel overnachting + ontbijt. Super relaxed. Wij dus lekker ingechecked en daarna even de barstreet op gegaan om gezellig een drankje te doen, want ja dit moest natuurlijk gevierd worden. Hier zijn we aan de praat geraakt met 2 mannen. Zij vroegen of we de volgende dag gezellig maar de espi bar kwamen. Daar was het van 4 tot 6 happy hour en ze hadden 5 dollar pizza’s. Nou dat leek ons best gezellig. Hij zei dat we eventueel ook bij hun konden slapen. Hij woonde sinds zijn scheiding samen met nog 2 andere mannen. Nou dat is eerst wel even gek. Puur omdat wij dat als nederlanders natuurlijk totaal niet gewend zijn. Maar hij vertelde er ook bij dat ze hiervoor 3 Franse meiden ové de vloer hadden voor 5 of 6 maanden. We mochten op de bank slapen, onze tent opzetten in de tuin of gewoon in de auto slapen, maar net wat we zelf wouden. Maar dat zou natuurlijk veel schelen in de kosten. Dus nummers uitgewisseld en besloten gewoon even contact te houden.
Woensdag 17 december werden we wakker gemaakt door room service. Hoe heerlijk is dat. Totaal geen leven van een backpacker als je het zo bekijkt maar gewoon luxe in een 4 sterren hotel. Hierna lekker naar het strand gegaan want het was een graad of 40. Konden we mooi ons kleurtje weer even bij werken, want ja dat gaat er hard af na al die tijd in de auto. Om een uurtje of 3 zijn we dan naar Shane vertrokken. Auto in de tuin gezet en naar de espi bar gelopen waar hij al was. Daar hebben we allemaal vrienden van hun ontmoet en werden we opgenomen in de groep alsof we daar al altijd over de vloer kwamen. Ipv de 5 dollar pizza zijn we bij hem thuis gaan bbqen. Nou wat een feest is dat geweest. Wij hadden besloten om onze luchtbedden in de woonkamer te leggen, omdat het buiten nog 30 graden was dus te warm. En in de woonkamer hadden ze airconditioning. Allemaal mensen die ook maar bleven slapen, omdat ze niet meer mochten rijden of gewoon geen zin hadden. Zo ook Shirley. Maar Shirley kon haar dochter ook niet sms’en omdat haar telefoon leeg was en niemand een iphone oplader had.
Donderdag 18 december allemaal toch wel een klein beetje brak wakker. Gelukkig waren de meeste vrij omdat het zo belachelijk warm werd. En de regel is dat als het warmer als 37 graden is dat ze dan vrij zijn. Althans als je een buiten baantje heb. Shirley zou moeten werken om 8.30 en haar dochter bij de trein afzetten om naar haar werk te gaan. Ja Shirley is al iets van 45 maar herleefde haar 2e jeugd sinds ze vorig jaar ook gescheiden is. Maar goed die speurde dus naar huis om 8 uur om te kijken of dochter er nog was. Maar die was inmiddels al naar haar werk gegaan en kwam ze terug. En ze vond nu we toch hier waren dat we dan maar wat moesten zien van Adelaide. En hebben we onze zwem spullen gepakt om naar 1 van Adelaide’s mooiste stranden te gaan. Ik hoor jullie bijna denken.. moest zij niet werken? Ja dat klopt. Maar ze had besloten dat ze maar niet ging. En heeft hun dus in de middag een berichtje gestuurd. Gekke mensen hier. Blijkbaar kan dat gewoon ofzo. Na dat eerste strand en een verfrissende duik in de zee waren we weer helemaal opgeknapt en gingen we terug naar shane’s huis. Onderweg stopte ze bij de bottle shop drive thru en zij meiden lusten jullie ook een biertje of een cider? Nou als arme backpacker sla je een drankje niet af natuurlijk. Dis het begon met mag ik 3 ciders. Of eigenlijk.. maak er maar een 6 pack van. Of beter.. doe er maar 2. Zo gingen we dus in een minuut tijd van 3 ciders naar 12. En namen we ons eerste alcoholische drankje alweer om 10.45. Voelde net alsof ik op vakantie was in lloret de mar. Maar die dagen mag je soms ook hebben. Nou in de middag lekker op strand gelegen. Of eigenlijk in de zee de hele dag. Later bleek namelijk dat adelaide de warmste stad van de wereld was die dag. Dus je kunt wel raden dat onze tint lekker bijgekleurd is! Zo kan ik nog lang door praten over de gezelligheid van deze dag en alles maar me blog is al aardig lang dus dat doe ik maar niet.
Vrijdag 19 december zijn we om 5:30 gaan rijden. Puur omdat het overdag weer zo warm zou worden. We zijn eerst naar mount gambier gaan rijden. Daar heb je blue lake. Super mooi en zo mooi blauw! Ongelofelijk. Daarna door gereden naar the great ocean road. Waar we halverwege zijn gestopt om te slapen bij cape otway waar veel wilde koala’s zouden zitten.
Zaterdag 20 december zijn we dan eerst in de ochtend koala’s gaan spotten. En ja hoor. Wel ongeveer 10 wilde koala’s gezien! Super gaaf natuurlijk. Daarna in de auto gestapt en naar Melbourne gaan rijden. In ons appartement getrokken en in de avond al gezellig gebarbecued.
Nu ga ik echt stoppen met schrijven anders hebben jullie een dag taak aan het lezen van de blog. Hopelijk hebben jullie het uit kunnen houden tot het einde van het verhaal. Maar zoals jullie lezen heb ik ook super veel mee gemaakt en wil ik ook alles dol graag met jullie delen. So far so good. En ik zal proberen me volgende blog niet zo lang te maken. O en voor de mensen zonder fb.. sorry maar foto’s en video’s wilt die steeds niet uploaden!