back on the road again

Dinsdag 6 oktober tīdens het ontbijt even zitten praten met een vrouw (Lynn)die met haar soort van kleinzoon (Harry) op pad was. Niet echt haar kleinzoon maar van haar vriend. Zij pas 65 en kleinzoon al 21. Lieve mensen maar wij wouden natuurlijk gauw naar de garage om te kijken of we verder konden. Eenmaal daar kwam de man met het verlossende woord dat hij 2 nieuwe banden had gevonden. Ze waren iets kleiner of zo als die andere maar dat maakte verder niet uit. Ze paste en wij konden weer verder. En dat voor maar 100 dollar. Lucky us! Off to the nullarbor. Lange lange weg waar geen dorpen zijn. Elke 200 km een tankstation met Road House en een camping/motel. Wel super leuk want iedereen zwaait onderweg even naar elkaar, staat zo vriendelijk. Uit eindelijk gestopt bij een camping om onze tent op te zetten. Maar er stond daar zo veel wind dat dat niet mogelijk was. Gelukkig heb ik een auto gekocht met een bed erin. Dus de tent weer dicht gevouwen, weg gelegd en het bed in de auto opgemaakt. Nu eerst een hapje eten want daar hadden we wel even trek in. En terwijl we zaten te eten komen Nana (want zo mochten we haar noemen) en Harry binnen gelopen. Zij zouden een motel kamer huren. Nu bleek dat ze 2 single bedden had op de kamer en een queensize bed. Dus bood ze ons aan om bij hun te slapen. Een stuk comfortabeler en minder koud natuurlijk. Nou dat laat ik me geen 2 keer zeggen natuurlijk. Hup backpack uit de auto en lekker mee naar de kamer waar we super lang hebben zitten kletsen. Helemaal gek die oma. Geweldig al die verhalen van haar toen ze klein was tot nu. Maar we moesten na een lange tijd praten toch ook maar is gaan slapen aangezien we toch morgen weer een end zouden gaan rijden.
Woensdag 7 oktober was ik al vroeg wakker. Heel lief dat aanbod, maar ze hadden er niet bij verteld dat ze allebei snurkte haha. Helemaal niet erg. Zo konden we onze dingen alvast doen voor vertrek. Niet veel later werden Nana en Harry ook wakker. Nadat we hun een dikke knuffel hadden gegeven voor de gast vrijheid zijn we weer in de auto gestapt. Met als doel norseman te bereiken. Een kleine 909 km maar rijden. Eigenlijk wouden we eerst alleen de grens naar west Australia bereiken maar we reden zo lekker door dat we maar door zijn gereden. En wat gek is dat joh moet je al je groente, fruit en zaden en zo in leveren. Je bent nog in hetzelfde land dus zoiets verwacht je niet. Nou ja niks aan te doen. Afgeven en weer verder rijden want voorlopig zouden we nog wel onderweg zijn. Dan ben je aan het rijden en zie je in ene uit het niks een zebra pad over de weg lopen.. niks heem parkeerplaats of iets in de buurt. Vast voor over stekend wild dan of zo. Na een stop om te tanken was daar dan de weg waar we al een aantal mensen over hadden gehoord… een weg van 146,6 km lang waat geen bochtje in de weg zit. Cruise control aan en het liefst nog je stuur vast zetten. En gewoon maar gaan. Ondanks dat de omgeving mooi was duurt het wel lang hoor zo’n rit. Maar we konden deze rit niet maken zonder het tijdsverschil. Zo gek eigenlijk. Met het vliegtuig ben je het gewend, maar nu ben je aan het auto rijden en rij je in ene 2 uur terug in de tijd! Dus daarmee kwamen we rond 4 uur aan in norseman. Camping opgezocht, besloten nu dan toch echt een keer in de auto te slapen. Wou ik toch een keer geprobeerd hebben. Heb hem tenslotte daarvoor ook gekocht. Ook hebben we gekeken voor een winkel voor avond eten maar die konden we niet vinden. En aangezien we in de afgelopen dagen alleen maar een roadhouse hadden gezien en onze groente moesten afgeven bij de grens bleef er niet veel over. Dus dan maar lekker pizza eten want dat hadden we wel ergens voorbij zien komen. Dus wij in ons kloffie, zonder make up en haar volledig door de war pizza halen, want lekker boeiend daar ben je backpacker voor. Dus wij lopen bij die tent naar binnen lopen we dus een pub in. Waar bijna allemaal mannen zaten net uit werk een biertje te doen. Nou toen voelde we ons wel even bekeken hahaha. Gewoon schijt aan hebben en lekker gaan zitten voor de pizza. Maar het werd steeds gezelliger er gezelliger. We leerde daar een aantal mensen kennen waaronder 2 mannen. Raino en Clint. Zij zouden gaan reizen naar esperance. En aangezien dat ons ook werd aangeraden hebben we besloten met ze 4e erheen te gaan rijden. Dus na eerst nog even een avondje gezelligheid hebben de mannen ons netjes naar huis gelopen en zijn we gauw gaan slapen, zodat we hun morgen ochtend konden meeten.
Donderdag 8 oktober al vroeg wakker. Toch wel erg wennen in een auto. Lag allemaal nog een beetje hard, maar dat zal ook wel wennen. Dan maar weer eruit. Douchen klaar maken ontbijten en naar de jongens. Onderweg gestopt voor een super mooi zout meer. Door al het zout was het water eren hele aparte kleur groen/blauw. Super mooi. Eenmaal in esperance een kiosk ingelopen. Deze vrouw gaf ons een paar goede tips waarmee we verder konden. Tip 1 the great ocean drive. Een verkorte versie van the great oceaan Road. En wauw wat een plaatjes. En als hoogtepunt thee pink lake. Ahum… hij was niet eens roze als je er naar keent vanaf hier. Blijkbaar zie je dat alleen vanaf heel hoog. Pfff. Maar ondanks dat was alles nog wel super mooi allemaal. Vervolgens naar de supermarkt. Spullen gehaald voor een bbq en genoeg te drinken. Tip 2 kamperen bij lucky bay in een National Park. Jeetje wat een paradijs is net daar. Achter ons lag het witte bounty strand met de turquoise blauwe zee. En allemaal wilde kangaroos. Eerst al 1 bijna op de motorkap die bedacht zich toch maar om weer snel terug de bosjes in te springen, maar ook bij de camping. Aangezien het al vroeg donker was en ze daar niet hadden gehoord van elektriciteit zaten we nog even in het donker buiten. Dan hoor je wat geritsel. Toch vraag je je af af wat dat is en pak je je zaklamp om bij te schijnen. Dan blijkt de kangaroo gewoon best wel dicht bij je te zitten en de dingen die op de grond zijn gevallen op zit te eten. En nog leuker was dat het een kleintje mee droeg in de buidel. Dan zie je dat schattige koppie en als je zelfs even beter kijkt zie je heel klungelig ook die beentjes.
Vrijdag 9 oktober waren we allemaal uit onszelf al vroeg wakker. Zal ik dan toch een ritme gaan ontwikkelen? Maar allemaal nog wel iets wat lui dus eerst een ochtendje op het strand door gebracht. In de middag dachten we leuk laten we lekker gaan hiken. Net iets voor Lucky bay hadden we een grote berg gezien met de naam Alexander peak. En wij dachten dat doen we wel even. Maar dat is nog best soort van eng! Je zit te veel na te denken op een gegeven moment hoe je je voet neer moet zetten. En dat maakte me alleen maar zenuwachtiger. Het was best stijl, je zat niet vast of iets dus als je ging, dat ging je ver ook. Maar we hebben het overleefd. Op een bord stond dat de tijd gemiddeld 2 uur was, maar wij hebben het ruim binnen die tijd gedaan. Terug naar de tenten en besloten ook nog maar een strand wandeling van ongeveer 5 km te maken. Nou toen hadden we wel weer genoeg beweging gehad voor die dag dachten we zo. Omdat de supermarkt een uur rijden was dachten we, we maken wel wat met wat we allemaal bij ons hebben. Uit eindelijk nog best lekker en gezond kunnen eten. Noodles met boontjes worteltjes en teriyaki saus. Vroeg weer naar bed, want we waren het wel zat. Dus jessie en ik gaan tanden poetsen staan we toch in ene oog in oog met een vet grote dikke spin!!!! Ik ben daar dus gewoon weg gegaan en lekker bij de mannen toiletten alles af gaan maken. Gatverdamme! Stomme beesten dat het ook zijn. Elk dingetje wat je dan daarna nog tegen je tent aan hoort tikken denk je gelijk dat er 1 op de tent zit. Brrrrr…
Zaterdag 10 oktober zijn we vroeg opgestaan omdat de mannen naar een introductie of iets moesten van hun nieuwe baan. Dus je neemt dan toch even afscheid. Gek is dat zeg, want je bent 48 uur met hun samen geweest. En dan echt alleen met hun want telefoon bereik was er daar niet. Heel apart maar wat waren het 2 mooie dagen geweest. Nadat we ze hadden uitgezwaaid zelf nog even onze dingen gepakt. Op weg weer voor een grote rit richting bunbury. 673 km maar liefst. En daar even een hostel gepakt. Kunnen we even wassen en alles weer opladen hihi. Al moet ik zeggen dat een normaal bed ook wel super lekker is hoor even zo tussendoor. Een matras is toch altijd anders. Lekker vroeg op bed om er extra van te genieten.
Zondag 11 oktober half uitgeslapen wakker worden. Het bed lag erg prettig, maar ik heb alleen op me rechter voet al 11 muggen bulten. Werd gek van de jeuk vannacht. En dan helpt de afterbite ook niet meer. Maar je heb het er maar mee te doen. Gratis ontbijt in het hostel dus daar moesten we het maar even van nemen. In de tussentijd de was aan gezet want gisteren zat alles steeds vol. Dus na het ontbijt en zo terug om het eruit te halen is die kapot! Potjandorries… gelukkig kon de man van het hostel hem maken en draait die nu alsnog. Zo dus even dat allemaal af maken en dan gaan we dolfijnen spotten in het dolphin discovery Centre en waarschijnlijk een walk door de mangrove. Hier nog een nacht slapen en morgen actief op zoek naar werk. Dit was het dan wel weer. I’ll keep you posted! Xxx