1 oktober tm 5 oktober

Donderdag 1 oktober om 08:30 weer vertrokken. Laatste stukje great ocean Road gereden en verder was het niet heel bijzonder meer qua weg. Beetje Nederland. Weilanden met koeien. Na een heel stuk gereden te hebben zijn we maar is op zoek gegaan naar een camping in Kingston . Mooie camping aan het strand. Met een ugrade qua tent die we van Jos hebben geleend en een tafel maakt dat het kamperen al een heel stuk aangenamer. Een stukje camping met uitzicht op zee. Genieten dus. Er zaten helaas allemaal mensen van een jaar of 60 op de camping. Nee dat is geen probleem, maar ze praatte eigenlijk alleen maar met elkaar en niet echt met ons. Maar we hebben elkaar nog . Lekker op tijd in onze tent gekropen want echt warm was het nog steeds niet.
Vrijdag 2 oktober was onze planning eigenlijk om naar kangaroo island te rijden. Een ritje van 475 km. Hartstikke leuk en mooi allemaal onderweg nog 2 slangen en iets van een hagedis iets gezien. Maar toen we eenmaal bij de ferry waren bleek de ferry voor het hele weekend vol te zitten! Daar hadden we niet op gerekend. We hadden die dag zelf nog wel in ons achterhoofd gehouden en gekeken of er een camping of hostel in de buurt was waar we dan zouden kunnen overnachten. Maar helaas! Change of plans en weer door. Omdat we niet weer in de stad wouden zitten zijn we daar gauw voorbij gereden naar een dorpje vlak daarna genaamd Virginia. Hier gauw een camping opgezocht en onze spullen weer uit gepakt. Het was een camping met zwembad dus die kans konden we niet laten gaan natuurlijk. Met een wijntje lekker gaan pootje baden. Aangezien we eindelijk echt mooi weer hadden met een temperatuur van 30 graden. Het was al 5 uur of zo dus echt zwemmen hadden we geen zin meer in… en toen we voelde hoe koud het water was is dat maar goed geweest ook. Hier hebben we John en frog ontmoet. John was een man die woonde op die camping. Super lieve man en dit is nou het type Australiër die me werd beloofd. Dat gastvrije en zo. Toen hij hoorde dat we alleen een cool tas hadden sprong hij bijna gelijk op. Dat kon echt niet. Want hoe konden we onze groente dan goed houden. En wisten we wel wat voor temperaturen eraan kwamen? Nee hij was het er niet mee eens. Hij is vervolgens op zijn motor gestapt en is verse groente en fruit gaan halen voor ons. En kwam daarna met een ice cooler aan. Een grote harde kist waar je een laagje ijsklontjes in gooit. Je eten kun je dan 4 tot 5 dagen bewaren. Hij stond erop dat we dit van hem aan namen. Want hij wou niet dat als we vast kwamen te staan of iets dat we niks meer konden. Na het eten werden we ook nog eens uit genodigd voor een borreltje bij hem. Hij vond het jammer dat we al weg zouden gaan de volgende dag want er was genoeg moois te zien hier en hij had ons graag rond geleid. Met dat in ons achterhoofd hebben we bedacht misschien toch maar een extra nachtjes te blijven. Ook om zelf even wat rust te pakken aangezien we in de afgelopen dagen al zo’n 2200 km te hebben gereden. Bij het zwembad trouwens me eerste redback spider gezien. Die zat zo’n halve meter bij me hand vandaan half onder het afvoer putje csn het zwembad. Gelukkig hebben John en frog heb voor me dood gemaakt!
Zaterdag 3 oktober in de ochtend gauw gevraagd of we nog een nachtjes mochten blijven staan. Dat was gelukkig geen probleem. Het was een super mooie dag. 37 graden met wind dus daardoor super goed uit te houden. Toen jessie aan het douchen was snel John opgezocht om te vragen of hij een taart kon gaan kopen voor mij omdat jessie morgen jarig is. Hierdoor liep het uitje met hem iets wat uit maar dat was niet erg. Even een duik genomen in het zwembad en even liggen bakken. Daarna met John op stap. En nee niet met de auto maar op de motor met zijspan! Echt geweldig. Hij heeft ons rond gereden langs de zoutvlakte en de beste fis hand chips tent uit de omgeving. Daarna zonsondergang bekeken vanaf de pier op het strand. In de bay worden vaak dolfijnen gespot rond deze tijd maar helaas was dit vandaag niet het geval. Wel 4 helikopters gezien die een show weg gaven of iets. Maar het zag er in ieder geval niet uit alsof het meenes was. Wel super gaaf om te zien. Met eten hadden we gevraagd of John dan bij ons wou eten. Als bedankje voor alles wat we hadden gekregen van hem en natuurlijk de tour. Lekker hollands sla met gebakken aardappeltjes en een stukje vlees. De aardappeltjes vielen goed in de smaak. Daar zijn ze hier niet zo van. Voor ons ook wel lekker een gezonde maaltijd. Vervolgens vroeg John hoe we in de outback wouden gaan koken. Toen we hem vertelde dat we 1 gaspitje hadden sprong hij weer eens op. En kwam hij terug met een gas stel met 2 pitten. Daar konden we tenminste een fatsoenlijke maaltijd op maken. Hij stond erop dat we het aan namen. Super lief weer! Na net eten nog even naar john gegaan. Waar ik om 1 voor 12 zijn goh ik pak nog wel wat te drinken voor je John. Maar stiekem daar natuurlijk de kaarsjes proberen aan te steken terwijl jessie er naast zat. Maar zo blind als dat ze is had ze dat niet eens door hahahaha. Geweldig. Zo konden we zingen om 12 uur een de taart aan snijden. Zo ver weg van iedereen maar toch nog een beetje een verjaardag gevoel. Toen was het wel weer is een keer tijd om naar bed te gaan.
Zondag 4 oktober gingen we rond 8e eruit om alles op te ruimen en de auto opnieuw goed in te pakken. Want je kan het wel raden natuurlijk met 2 meiden… het is al snel een rot zooitje. John en frog kwamen aangelopen want wouden er zeker van zijn dat onze auto niks mankeerde. Dus ze hebben voor ons de olie bijgevuld en de koelvloeistof en we waren weer goed om te gaan. Snel tanken en banden bijvullen en off to pt Augusta. Waar we een lekker een hotel hebben geboekt. Een beetje luxe omdat we wat te vieren hebben. En hoe heerlijk is dat…. Een gewone handdoek na het douchen. Even opmaken en een keer lekker me haar föhnen en toen heerlijk luxe uit eten geweest. Hmmm genieten zeg. Het voelt gelijk even niet meer als backpacken. Zoals een lieve meid uit me reisgroep altijd zegt glampacking over backpacking. Net oma gezellig gezien en gesproken over Skype. En groot gedeelte van de rest van de familie die op de zondag koffie waren.
Maandag 5 oktober opweg naar Ceduna. Na zo’n 120 km gestopt om te tanken. Omdat ik eigenlijk altijd rij vroeg ik of jessie een stuk wou rijden. Na zo’n 20 km zit ik op de tablet muziek te luisteren als ik in ene BAM hoor en we over een hobbel gaan. Geschrokken vraag ik wat dat was. Een stuk hout dacht ze nog. Vervolgens begon haar stuur te trillen en beginnen we iets wat te slingeren. Gauw geremd en aan de kant gezet. En ja hoor. Daar staan we dan met 2 lekke banden. En dat terwijl je maar 1 extra band heb. Nou daar gingen de twee dames. Eerst heel de auto leeg halen. De auto is natuurlijk om gebouwd met bed erin en laad ruimte. Dus dat was deel 1. Toen we eenmaal wouden beginnen met het wisselen van de band stopte er 3 hele lieve backpackers die onze band hebben gewisseld. Zij dachten dat de voor band nog we 20 km mee kon terug omdat er alleen wat lucht uit zou zijn. Ik met mijn 0.0 verstand van auto’s geloofde dat natuurlijk gelijk. We zijn omgedraaid en na 1 km rijden voelde we dat deze band toch ook echt leeg was nu. Dus wij weer aan de kant. Maar nu moesten we toch echt gaan liften of iets, want we moesten toch echt een nieuwe band hebben. En met 34 graden en 200 vliegen om je hoofd hadden we ook geen behoefte om die laatste 20 km te gaan lopen en de auto naast de snelweg te late staan. Dus duimpje omhoog en gaan. Binnen 3 minuten kwamen er mensen langs gereden en stopte gelijk. Eerst een jong stel en later een oude man. Die man stelde voor om even gauw terug te rijden naar kimba om een bandje te halen zodat we terug konden rijden. Met een half uurtje was die man terug. Zetten het wiel eronder en gaan konden we. Hij reed voor ons om ons te weg te wijzen naar de garage. Toen we eenmaal daar waren bleken de banden niet meer te repareren te zijn en moeten we nu gedwongen wachten in een hotel tot in ieder geval morgen en met een beetje pech zelfs woensdag. Momenteel is er ook niks te doen hier er lijken we wel in een of andere ghost town te zijn beland. Maar dat alles is omdat het hier een extra vrije dag is dus elk normaal persoon vrij is. De man van de garage kwam heel lief ook op zijn vrije dag om ons te helpen. Nu zitten we dus op onze kamer. Gelukkig met airco en gaan maar een beetje ontspannen. Want ja wat moet je anders zonder auto en een dorp in the middle of nowhere waar alles dicht is. Achja.. ik hou jullie op de hoogte van de vorderingen! xxx