Time to work

Oeps wat is het toch alweer lang geleden zeg! Maar het drukke leven is dan ook echt begonnen. Althans de eerste 3 weken nog niet hoor hier in Melbourne. De eerste 3 weken zijn we allemaal leuke dingen wezen doen met Loes en Isalinde die hier ook in Melbourne waren om met ons Kerst en Oud en Nieuw te vieren. Zo zijn we natuurlijk wezen stappen, naar strand geweest, botanische tuinen, de stad in, gewoon bij ons thuis gewoon lekker geluierd, maar vooral gelachen en genoten. Want dat is wel lekker als je dan eenmaal gewoon weer in een huis woont. Ook voor de meiden. Alle vrijheid, geen hostel kamer, maar gewoon een woonkamer en een tuin om in te zitten.

Kerst was wel gek om te vieren in 36 graden. Lekker naar het strand geweest en in de avond gebbqd. Wil je daarna uit gaan… Alle kroegen dicht hahaha. Domper! Maar ach we hebben ons prima vermaakt natuurlijk. Wel echt super lieve kerstkaarten gehad van Mama, Papa, Susan, Lisa, Ted en Ilse. Echt een verrassing en voelde echt goed! En als klap op de vuurpijl net na kerst nog een pakketje van Mama ontvangen met kerst cadeautjes erin. Wat een gekkerd maar zo super lief!

Met oud en nieuw een super leuk feestje gemaakt met het hele huis en andere mensen die we hadden uitgenodigd. Ook hier gewoon 25 graden ’s nachts. Maar hier had ik wel even echt het oud en nieuw gevoel. Het aftellen en vervolgens al dat vuurwerk!

Nieuw jaars dag zijn we ’s avonds met ze alle naar een drive in bioscoop geweest. Dat is ook wel lachen zeg. Allemaal dekentjes mee, drankjes, snacks, stoelen en gaan. Super leuk hoe je daar dan zit, met het geluid uit je auto vandaan. Ook weer gedaan.

Na 3 januari zijn we naar Phillip Island gegaan on de Pinguïn parade te bekijken. Wat schattiiiggg! Ik weet niet hoe veel schattige kleine blauwe pinguïns. Echt wat een moppies zijn dat. Maar koud dat het was. Je ziet ze allemaal uit de zee vandaan komen. Je staat vol in de wind met allemaal andere mensen die duwen en trekken om wat te zien. Maar volhardend dat ik ben. Geen stap opzij zetten he. Ik wil zelf ook wat zien. Dan zie je ze eindelijk aankomen. Waggelen ze een stukje het strand op.. komt er een nieuwe golf.. worden ze allemaal weer terug de zee in getrokken. Arme schatten! Daarna stukje terug gelopen en ergens gewacht waar ze allemaal langs komen waggelen. Zit daar een baby pinguin helemaal zielig te zoeken naar ze moeder. Vallen al die pinguins hem toch steeds aan als hij komt knuffelen. Nou me hart brak hoor. Wou hem bijna adopteren. Maarja pa en ma hadden nog zo gezegt geen dieren mee terug naar huis nemen. Dus met pijn in me hart hem toch achter gelaten en hem verder laten zoeken naar moeders.

Loes zou vertrekken naar Bali en Isalinde zou vertrekken naar Taiwan/Thailand. Dus wij dachten dan moeten we onze tijd met ze 4e maar even leuk aflsuiten. En hoe anders dan een daqgje ultiem relaxen in de spa. Super gave spa met natuurlijke warmte bronnen. Allemaal verschillende baden. Super mooi allemaal daar en natuurlijk helemaal relaxed. Was een goede afsluiter. Want waarschijnlijk zullen we elkaar voorlopig niet meer zien.

Nadat de meiden allebei weg waren was het voor Margreet en mij tijd om te beginnen met werken. Gesolliciteerd voor een baantje in sales, omdat we eigenlijk niet van plan waren hier erg lang te blijven. Dus een goede snelle oplossing. Zo kwamen we bij een bedrijf terecht dat werkte voor 2 goede doelen. Greenpeace en UNHCR. Dus we hadden de keuze uit deze 2 voor welke wij wilde werken. Nou de mensen die mij goed kennen snappen natuurlijk wel dat ik dan voor Greenpeace kies aangezien ik meer een dieren mens ben. Nou daar gingen we dan hoor na een training dag hup de wijken in en deuren kloppen maar. Dit was eerst nog een observatie dag. Eerste uurtje werd ik getraint door iemand die daarna naar margreet ging om haar te helpen. Dus toch wat onzeker, maar met motivatie ik kan dit toch maar op de deur geklopt. Eerste deur gelijk me eerste Sale! Dat gaf wel even een goed gevoel en vertrouwen om hiermee door te gaan.
Margreet vond de baan na 4 dagen niks en is toen gestopt. Ik ben wel door gegaan. Heb toch nu een keer geld nodig dus gaan maar gewoon door. Gelukkig zijn de meeste mensen een stuk aardiger aan de deur hier als dat ik zelf ben in Nederland haha. Het team is super leuk. Althans de mensen die vast in het team bleven. Allemaal uitbundig en iedereen maakt er een feestje van. Werktijden zijn ook ideaal voor mij. We beginnen 10.30 met een kleine training, rijden daarna naar locatie, lunchen een half uur en beginnen tussen 13.00 en 13.30 met deuren kloppen. Tot ongeveer 19.00u. Op zaterdag meestal met de collega’s gezelllig borrelen in de ABC (asian beer cafe) een soort studenten bar waar de drank nu eenmaal stuk goedkoper is als in een normale kroeg.
Na 2 weken werd er bekend dat UNHCR en Greenpeace op gingen splitsen en beide een eigen team werden en naar verschillende locaties zouden gaan. Zo konden teams groter worden en gaan de drop offs een stuk sneller. Maar de super visor van UNHCR heeft geen rijbewijs. Dus zochten ze iemand die hun wou rijden. Nou keuze snel gemaakt. Want zoals jullie allemaal weten vind ik auto rijden echt heeerlijk. Dus nu heb ik een auto van de zaak die een stuk luxer is van binnen dan me eigen auto. En tuurlijk mijn auto heeft ook airco en cruise control en alles, maar deze auto is maar een jaar of 3 oud denk en die van mij al 17 jaar oud haha! Maarja sales is sales. Als ik het ene kan verkopen kan ik het ander toch zeker ook wel verkopen. Dus nu ben ik de vluchtelingen aan het helpen in Syrië. Hahaha ow ow ow en wat kan ik het toch leuk verkopen. Sta er zelf van te kijken dat ik echt zo’n gladde verkoper ben geworden met me praatjes om mensen zo in me val te lokken en te laten tekenen. Eerst zeggen ze 2x nee en ze dan zo om praten en het gevoel geven dat ze het echt moeten doen waardoor e uit eindelijk toch nog bij me tekenen. Vreselijk persoon ben ik. Push push push push. Hoeven ze bij mij in nederland aan de deur niet te proberen hoor. Maar verder is het een prima baantje hoor. Vind het gewoon leuk dat je echt super veel verschillende mensen aan de deur krijgt in elke keer weer een andere wijk van Melbourne. En daardoor dus ook heel Melbourne ziet. Al heb je echt hele boze mensen die het belachelijk vinden dat ik de mensen in Syrië help. Tot hele lieve mensen die je binnen uitnodigen om wat te drinken en je eten aangeboden krijgt.
En dit bedrijf is echt super chill omdat ze aan road trips doen. Zo werd mij aangeboden om volgende week me te gaan op een road trip van een week naar geen idee meer hoe het plaatsje heet maar ach. Een road trip zeg ik nooit nee tegen toch!

Inmiddels zijn we in een ander appartement getrokken en zijn we dus van Carlton naar Hawthorn verhuisd. Een klein eigen bungalowtje bij 2 mensen achter in de tuin. Niet veel luxe maar alles wat we nodig hebben en dat voor maar 90 dollar per persoon per week. Nou dan hoor je mij niet klagen:).

Echt heel veel spectaculairs maak ik nu niet meer mee nu ik gewoon 6 dagen per week aan het werk ben he! Maar ach nu zijn jullie wel even allemaal weer even op de hoogte van wat ik hier nu allemaal uit spook en dat alles nog goed met me gaat. Voorlopig is de planning nu ook nog wel om in melbourne te blijven omdat het eigenlijk nog wel bevalt hier en het farm work zoeken nog niet erg op schiet. Maar ik heb een baan en een huis dus ik ben gelukkig. Omringd door leuke mensen die we elke dag wel weer ontmoeten en leuke dingen mee doen. Dus lieve mensen hopelijk hebben jullie weer even genoeg stof gehad om door te lezen en ik zal proberen om nu weer eerder wat te schrijven. xxxx